MIJN ZOEKTOCHT

Mijn zoektocht begon zo lang geleden dat het bijna voelde alsof vermoeidheid een vast onderdeel van mijn identiteit was geworden. Altijd moe, weinig energie, en mijn weerstand leek zo laag als een lontje op het punt van uitgaan. Vooral mijn luchtwegen waren kwetsbaar, als een zwakke schakel die steeds weer brak onder de druk van een zuchtje wind.

Toen ik rond mijn 24ste te horen kreeg dat ik glutenintolerant was, voelde het als een sprankje hoop in een donkere periode. Ik dook in een glutenvrij dieet, in de hoop dat dit de sleutel was tot mijn gezondheid. En hoewel het mijn situatie verbeterde, leek de vermoeidheid me nog steeds genadeloos te achtervolgen. Het was alsof ik tegen de stroom in zwom, steeds vechtend om mijn hoofd boven water te houden.

Het was geen verrassing dat de inname van zelfs maar een vleugje gluten meteen schade toebracht aan mijn dunne darm. En die schade, die leidde tot een onvermogen om voedingsstoffen goed op te nemen, resulteerde in een cascade van klachten. Vermoeidheid, darmklachten, problemen tgv de luchtwegen en zelfs sombere gevoelens drukten hun stempel op mijn dagelijks leven.

Al van jongs af aan was ik bewust bezig met mijn voeding. Ik probeerde krampachtig mijn energiepeil op te krikken en te voorkomen dat mijn gewicht als een rollercoaster door de jaren heen zou razen. Ik greep naar alles wat leek te beloven: de aanpak van Pascal Naessens, Weight Watchers, het Keto-dieet, koolhydraatarm eten, intermitterend vasten – je noemt het, ik probeerde het. Maar toch bleef ik zoekende, hopend dat ergens daarbuiten een antwoord op mijn problemen lag te wachten.